សិលាចារឹកនៅប្រាសាទតាព្រហ្ម

សិលាចារឹកនៅប្រាសាទតាព្រហ្ម ជាស្នាព្រះហស្ថព្រះរាជបុត្រព្រះអង្គព្រះនាមសូរ្យកុមារ និយាយ
ដល់ប្រាសាទនាគព័ន្ធ  (គាថា ១៦៨ , ១៦៩ និង ១៧០)១៦៨ទ្រង់(ពះបាទជយវរម្ម័នទី៧)បានសាងស្រះរាជស្រី(នាគព័ន្ធ)ទុកដូចកញ្ចក់ភ្លឺដោយកែវឧបលនិងកម្រងផ្កាមាសទុកក្នុងប្រាសាទជយស្រីប្រាកដដូចជាភ្នូងកេសាដែលបួងដោយសិល្បៈ យ៉ាងប្រពៃនៃអគ្គមេហសី  ដែលតាក់តែងវិចិត្រគួរឲ្យរីករាយ  ។

១៦៩ ស្រះរាជស្រីនេះ មានទឹកថ្លាយង់ដល់ដី ឆ្លុះស្រមោលនៃពន្លឺភ្លឺច្រាលឆ្អិនឆ្អៅប្រាកដដូចជាស្រះ
ឈាមដែលព្រះបាទភាគ៌វៈ(ស្តេចនៃចម្ប៉ា)ដែលហូរល្ហាចក្នុងចម្បាំង។

១៧០នៅកណ្តាលស្រះរាជ្យស្រីមានកំពង់បុណ្យ
សម្រាប់លាងបាបមួយដែលទាញយកលំអស្រស់មកពីស្រះ(គ្រប់ទិសទាំងបួន)ជាកំពង់បុណ្យសម្រាប់លាងផុកគឺបាបនៃជនណាដែលបានចូលទៅជាសំពៅភេត្រាដឹកជញ្ជូនសត្វលោកកាត់ឆ្លងសមុទ្រមហាសាគរឲ្យចេញចាកត្រៃភព (ទៅកាន់អមតមហានិពា្វន)សិលាចារឹកនប្រាសាទតាព្រហ្ម ជាស្នាព្រះហស្ថព្រះរាជបុត្រព្រះអង្គព្រះនាមសូរ្យកុមារចម្លងចេញពីសៀវភៅ៖  ប្រវត្តិពុទ្ធិសាសនាសង្ខេប ស្រាវជ្រាវនិងរៀបរៀងដោយ ព្រះមហាវីរយបណ្ឌិតោ ប៉ាង ខាត់   ពុទ្ធសករាជ ២៥០៤ ( ឆ្នាំ ១៩៦២)ទំព័រ ៩១